Prawo umów handlowych

Aby OWU było wiążące powinno zostać doręczone drugiej stronie przed zawarciem umowy. Od powyższej zasady istnieje jeden podstawowy wyjątek: w razie gdy posługiwanie się OWU jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, OWU jest wiążące również wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Wyjątek ten nie dotyczy umów z konsumentami.

Aby OWU było wiążące powinno zostać doręczone drugiej stronie przed zawarciem umowy. Od powyższej zasady istnieje jeden podstawowy wyjątek: w razie, gdy posługiwanie się OWU jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, OWU jest wiążące również wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Wyjątek ten nie dotyczy umów z konsumentami.

Tym samym, jeżeli posługiwanie się OWU nie było w tej sytuacji zwyczajowo przyjęte, doręczenie OWU dopiero na etapie dostarczenia faktury nie jest skuteczne.

Wenn also die Verwendung der AGB in dieser Situation nicht üblich war, ist die Zustellung der AGB erst im Stadium der Rechnungsstellung nicht wirksam.

W takiej sytuacji w zakresie, w jakim OWU jest sprzeczne z umową przeważa treść umowy. W pozostałym zakresie OWU obowiązują.

W wielu krajach istnieją rejestry spółek handlowych, które zawierają informację analogiczne jak polski Krajowy Rejestr Sądowy. Dlatego warto w pierwszej kolejności sprawdzić, czy taki rejestr funkcjonuje w kraju pochodzenia kontrahenta. Jeżeli nie ma takiego rejestru lub nie dostarcza on wystarczających informacji, to należy poprosić kontrahenta o przedłożenie dokumentu, z którego wynika umocowanie osób podpisujących umowę.

Załączenie takich dokumentów do umowy, to dobra praktyka, pozwalająca oszczędzić wiele stresu i problemów w przyszłości.

Co do zasady kwestia, jakie prawo należy stosować do umowy powinna być uregulowana w tej umowie. Jeżeli tak się nie stało, to kwestia ta została również uregulowana w przepisach europejskich, tzw. rozporządzeniu Rzym II (Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych).

Zgodnie z polskimi przepisami strony mogą dochodzić odszkodowania, które przekracza wysokość kary umownej wyłącznie wtedy, jeżeli umowa przewiduje taką możliwość. Tym samym, jeżeli Państwa umowa wskazuje jedynie, że w przypadku opóźnienia w dostawie towaru należy się kara umowna i nie zawiera dodatkowego zapisu, że dochodzenie szkody przewyższającej jej wysokość jest dopuszczalne, to nie ma możliwości dochodzenia szkody wyższej, o ile wynikła ona z ww. opóźnienia.

Z pytania wynika, że mamy do czynienia z umową o dzieło. Co do zasady zamawiający powinien dokonać odbioru dzieła nawet wtedy, gdy dzieło ma wady, o ile to nie są wady istotne. W takim wypadku przyjmujący zlecenie ma prawo żądać wynagrodzenia za wykonanie dzieła. Zamawiającemu przysługują uprawnienia np. z rękojmi lub gwarancji o ile została udzielona.

Jeżeli zaś wady są istotne (np. przedmiot dzieła nie nadaje się do umówionego użytku), to zamawiający może nie odbierać dzieła do czasu usunięcia wad istotnych.

Problematyka umowy o dzieło i wadliwości jej realizacji jest skomplikowana, a często ustalenie, czy dana wada jest istotna nastręcza trudności. Kwestie z tym związane są często przedmiotem orzeczeń Sądu Najwyższego.

Na wstępie należy zauważyć, że gwarancja i rękojmia to dwie osobne podstawy, z których może wynikać odpowiedzialność za wadliwość towaru. Warto pamiętać, że zakres rękojmi jest ustawowo określony. Zakres gwarancji w tym prawa kupującego w przypadku wadliwości maszyny są określone w dokumencie gwarancyjnym. Tym samym propozycja udzielenia gwarancji i wyłączenia rękojmi może być niekorzystna dla kupującego maszynę, jeżeli gwarancja będzie przyznawała mniejsze prawa niż te które wynikają z ustawy w przypadku rękojmi. Oznacza to, że każdorazowo należy szczegółowo przeanalizować gwarancję oferowaną nam przez kontrahenta.